30 Ekim 2020 de İzmir depremi yaklaşık 16 saniye sürmüştü ve bana saatler sürmüş gibi gelmişti, sarsıntı olduğunda Karşıyaka Demirköprü de oturuyorduk ve kaçacak bir yer yok diye düşündüğümü hatırlıyorum, bulunduğum sokakta evler 5-6 katlı, bitişik nizamdı, apartmandan çıksanız bile karşı apartman o kadar yakın ki sokak ortasında açık alana varamadan enkaz altında kalınırdı, sarsıntı sırasında tüm aile en güvenli yerde cenin pozisyonunu aldık. Bulunduğumuz kat yüksek zemindi ve ertesi gün taşınmaya hazırlanıyorduk, o geceyi dışarıda sabahlayarak geçirdik, tüm açık alanlar, afet toplanma yerleri hıncahınç doluydu. Bayraklı ve Bornova nin belli bir bölgesinde yıkılan apartmanları haberlerden biliyorsunuz, kurtarma çalışmalarının devam ettiği, cansız bedenlerin çıktığını duydukça inanılmaz bir acı, öfke sisi kaplamıştı içimizi. Ertesi gün nakliye firması kapımıza geldi ve deprem dolayısıyla fiyatını arttırdığını söyledi, fırsatçılık hemen yüzünü göstermişti böylelikle. Halk bilinçli bilinçsiz deprem bölgesine akın etti, işte o zaman koordineli hareket etmenin, afet yönetiminin, ilkyardım eğitiminin ne kadar önemli olduğunu ve halk geneline yaygınlaştırılması gerektiğinin bir kez daha farkına vardım. Peki biz ne yapabilirdik? Acil yardımdan ne anlamalıydık, ilk yardım ne demekti, kurtarma, yaralı taşıma nasıl olmalıydı, bu bilgilere vakıf olmayan vatandaş ihtiyaca göre nasıl destek olabilirdi?
Ve Maraş depremi! Kelimelerle anlatmaya gücüm yetmez, büyük yıkım, çok büyük acı, kayıp, terk edilmişlik hissi, çaresizlik ve süre gelen yetememezlik düşüncesi, can kayıpları. Çok uzaklardan, kardeşlerimizin acısını içimizde hissettik ve hissetmeye devam ediyoruz. Yine bu depremde de fırsatçılık yapanlar insanların çaresizliğinden faydalananlar oldu, bunlardan bahsetmek istemiyorum neler yaşandığına hepimiz ekranlardan şahit olduk. Bunca olumsuzluğun içinde bir güneş gibi parlayan, canla başla deprem bölgesinde yardım organize eden, maddi manevi destek olan insanlar vardı ve hala orada çalışmaya devam ediyorlar, yaraların sarılması yıllar alacak belli ki. Bireysel olarak afette nasıl davranmamız gerektiği, sistemli bir şekilde afet sonrası bireylerin neleri yapması gerektiği artık çok iyi bir şekilde bilinmeli, öğretilmeli ve unutulmasına izin verilmemeli.
Yerel yönetimler, rutin bir şekilde afette ilk yardım, temel ilk yardım eğitimleri vermelidir, bu eğitimi almak okullarda mecburi hale getirilmelidir.
Bundan sonra ki yazımda eğitimleri nerelerden alabiliriz kısaca bahsedeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder