GEÇİP GİDEN ZAMAN

Sık sık gözlerim doluyor, kimse görsün istemiyorum, başımı çeviriyorum, yüzüme bir gülücük konduruyorum.
Avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ağlamak istiyorum, boğazım düğümleniyor, sesim çıkmıyor, bir daha sesimi çıkaramayacağım sanıyorum.
Vapurda bir kadın martıları kandırıyor,ekmek atacakmış gibi ellerini savuruyor havaya ama atmıyor, martılar çığlık atarken  kandırılan sanki benmişim gibi kızıyorum.
Yağmurun sesini duyuyorum, balkona çıkıp çamaşırları topluyorum, tüm şehre temiz bir koku yerleşmiş ama biliyorum yarın gene kokacak şehir.
Kendimi yağmurun altında hayal ediyorum, kollarımı kaldırıp gökyüzüne çevirmek istiyorum yüzümü, tüm sıkıntılarım yağmura karışacak belki şifa bulacağım.
İşte böyle bir ruh halindeyken  ardıma bakıp, kaybettiklerime, terk ettiklerime, özlediklerime, şimdi ne yaptığını bilmediklerime bakıyorum.
Zamanın akışını sanırım en çok bu yaşımda hissediyorum.